Gesport

Gisterenavond.

Ze hebben een stok in mijn linkerzij genaaid want ik kan niet buigen. En ze hebben ook een baby in mijn darmen achtergelaten, aan de linkerkant. Een baby die zich de hele tijd omdraait omdat ie niet lekker ligt of eruit wilt. Het is niet waar, maar dit zijn de woorden die ik kan geven aan wat ik gisteren voor het slapen gaan voelde.

Het slapen gaat goed. Twee keer per nacht verlig ik van mijn zij naar mijn rug. Links van mij ligt een kussen die als ruggensteun dient of waar mijn arm op kan leunen. Rechts ligt een goeling, die klem ik tussen mijn borsten als ik op mijn rechterzijde lig. Rechts ligt ook ergens Bart. Gelukkig kan ik mijn armen weer strekken om hem te voelen en mijn voeten kunnen ook weer die kant op.

Nadat ik vanmorgen ontbeten had op bed ben ik heel actief geweest. Ik heb gesport, en heb mezelf een welverdiende schoonheidsbehandeling gegeven.

Ik had de televisie aan en er verscheen een bewegingsprogramma. Hee dacht ik, dit tempo (ik denk dat het voor bejaarden bedoelt is) spreekt me wel aan. Ik kwam rechtop, ik word er al handig in. Ik pak mijn rechterbeen beet en met een klein zwiepje en een harde kreun, kom ik rechtop. Ik zet voorzichtig af met mijn armen, tot mijn billen op de bedrand zitten. Wanneer ik daar zit haal ik met mijn ogen dicht 3 keer diep adem omdat mijn linkerkant er bijna afvalt. Een paar minuten later sta ik naast mijn bed. 

Ik doe de mevrouw op de televisie na. Ze stapt van voor naar achter en weer terug. Ze zwaait met haar armen van links naar rechts. Het stappen gaat, maar de armen zet ik na 2 zwaaitjes in mijn zijde. 10 minuten heb ik met ze meebewogen. Ik geloof dat het programma een uur duurt. Ik ben er vandaag fan van geworden. Morgen doe ik weer mee (als het gaat).

Na het gymmen, een paar minuten ademhalingsoefening op de rand van mijn bed. Daarna bereid ik me voor op mijn wellnessuurtje. 

Ik schuifel naar de badkamer. Het is er heerlijk warm. Ik leg alle benodigdheden klaar. Een schone handdoek, mijn tandenborstel, een scheermesje en een overheerlijke lichaamsolie. Ook een schoon setje om aan te trekken voor straks. Ik ontkleed me en bestudeer in de spiegel hoe ik er uit zie. Ik kijk mezelf in de ogen. Moe, maar tevreden. Rust en zelfberadenheid. (ik weet eigenlijk niet eens wat dit woord betekent maar het komt in me op en het is wat ik zag). Ik kijk of ik recht ben, en niet scheef groei, zoals mama na haar operatie. Arme ziel.

Ik ben recht en kan mijn arm weer meer naar boven strekken dan gisteren. Ik scheer het een en ander glad. Het uiterlijk schoon helpt ook mee voor de innerlijke happiness. Althans bij mij wel. Ik douche me. 5 minuten sta ik te genieten onder de warme stralen, het operatiegebied kan ik er nu bijna zonder angst onder laten. Na het douchen sla ik een grote handdoek om me heen en ga zitten op een dichte wc.

Pas geleden heb ik een heerlijke lichaamsmassageolie gescoord. Je wilt niet weten wat ik er voor betaald heb maar ze is de moeite waard. Ik hecht veel waarde aan natuurlijke, bio, ecomiddeltjes. Sommige producenten zeggen: ik smeer niets op mijn lijf wat ik niet kan eten. Ik vind daar wel wat in zitten. Maar ook heel erg belangrijk vind ik de geur van de olie, net als de smaak van eten.

Ik masseer mijn beide armen met de olie. Ik merk op dat dit meteen fysiotherapeutisch werkt voor mijn linkerarm. Daarna masseer ik gelijkmatig mijn gezicht, mijn hals, ik strijk van mijn borstbeen over en onder mijn sleutelbeen naar mijn schouders, ik masseer mijn decolleté en mijn buik.

Bart komt mijn rug doen, hij mag alleen van boven naar beneden strijken. Als hij van links naar rechts zou gaan zou ik openscheuren voor mijn gevoel. Hij maakt ook de dagelijkse foto. Hier kan ik heel goed op zien wat er verandert aan het uiterlijk van de wond.

Als ik mijn schone setje aan heb kruip ik weer in bed en krijg een heerlijke kop cappuccino geserveerd. Thanks darling.

Zeer tevreden zit ik daar weer op mijn veilige plekje.

Het was een bewogen ochtend en ik hou van bewegen.

Binnen mijn bereik van nu.