Haren wassen en drogen. Ik wist niet hoe vermoeiend dat kan zijn. Ik herinner me iets van het zwakke gevoel van de eerste dag na de bevalling van de kinderen. Maar er zit een groot verschil in. Het euforische gevoel van toen ik baby’tjes kreeg is er niet bij. De tumor is er dan wel uitgesneden maar het is helaas niet zo bij kanker dat je kan zeggen dat de kanker daarmee weg is.
Mijn linkerkant voelt strak. Liggend trek ik de hele tijd mijn pyjama recht maar het helpt niet. Als ik ga zitten krijg ik het een beetje benauwd van het strakke gevoel. Het helpt wanneer ik diep naar mijn buik adem. Het operatie gebied voelt “doods” wanneer ik er aan kom. Wanneer ik andere delen van mijn lichaam laat insmeren en licht masseren lijdt het af van het vervelende gevoel. Gelukkig heeft Bart goed opgelet wanneer ik hem masseer en bovendien kent hij mij goed. Zo geniet ik elke dag een korte maar liefdevolle massagebeurt, afgestemd op mijn toestand.
Vannacht moest ik Bart wakker maken. Ik lag te draaien (voor zo ver dat kan), van mijn rug naar mijn rechterzij en weer terug. Het prikte onder mijn arm, ik wist niet of ik het pijn moest noemen. Ik had gisteren besloten 1 pijnstillertje minder te nemen en lag te dubben of ik daar nu wel goed aan gedaan had. ’s Nachts kan bij mij alles een graadje erger zijn. Door de stilte en het donker. Ik heb een ritssluiting van onder mijn taille tot in mijn oksel. Aan de bovenkant is een rond lapje huid ingenaaid. Ik lag te fantaseren over dat ronde lapje. Misschien was het wel losgeraakt en prikte het daarom. Hoe langer ik er over na ging denken hoe zekerder ik er van werd dat het aan het afsterven was en dat het er los bij hing. Bart moest mee naar de badkamer om uitgebreid inspectie te doen. Niets aan de hand, het ziet er niet slechter uit dan de afgelopen dagen. Pff, gelukkig, ik kon weer gerust gaan slapen.
Ik denk veel aan mijn kamergenootje in het AVL, morgen mag ze denk ik naar huis. Haar ingreep was fysiek ingrijpender dan de mijne vandaar dat zij langer moest blijven dan ik.
Ik ben nog niet beneden geweest, qua afstand lijkt het heel ver weg. Het lijkt er druk en misschien is er veel te doen. Dat lijkt me nog niets. Misschien ga ik er vanavond eten. Maar dat zie ik dan wel. Ik heb ontdekt hoe ik met de telefoon intern een bestelling kan plaatsen. Het werkt, dus ik maak er gebruik van.
Een oude bekende verleent ons de komende maanden h in de hh en daar zijn we heel blij mee.
Bart kookt en doet boodschappen, en de kinderen voeren vanzelfsprekend extra opdrachten uit. Zo houden we alles onder controle.
Op tv zie ik deze ochtend leuke dingen bij omroep MAX. Iemand zegt me dat het voor bejaarden is. Maar het is geinig want ik zie dingen uit mijn jeugd. Een programma van Ted de Braak, dat ze van die stokken moesten vangen, weet je nog. En Erik Engerd die een mooi liedje zingt wat ik herken. Verder zie ik een voorstukje van een programma dat morgen komt. Iets over chirurgie. Leerlingen die oefenen met snijden en naaien in een stuk kipfilet. Over dit soort dingen denk ik nooit na. Nu wel. De beide dames chirurgen die in mij hebben gesneden zijn vast ook ooit begonnen met een stuk kipfilet……
Geen opmerkingen:
Een reactie posten