zondag 6 februari 2011

What the fuck!

Thuisgekomen van David, onder de douche, schrik ik me kapot. Ik was me onder mijn oksels en voel aan de linkerkant een dikte. Ik word er duizelig van. What the fuck! (van mijn kinderen geleerd). De schrik met duizeligheid duurt ongeveer 10 minuten tot ik in bed lig. 
In bed durf ik rustig en goed te voelen. Ik voel het ook rechts, maar links erger. Ik kan me herinneren dat ik vrijdagavond op de bank mijn bh uit wilde. Deze zat niet lekker. Me op dat moment niet bewust geworden waarom.
Vandaag breng ik rustig aan, en een beetje wijdarms, door. Opgezette lymfeklieren heb ik er met mijn kennis van gemaakt. En dat kan je wel eens hebben.
Ik vraag me natuurlijk wel af waarom nu. Ik heb dit nooit. Is het door de kanker, door de massage die ik heb genomen, door de sauna, door de bloeduitstorting of iets anders. Een van mijn positieve zonen zegt me: misschien is het wel een goed teken mam. Klopt, lieverd, dat had ik me ook al bedacht. En daar hou ik het maar even op tot ik me morgen door de dokter kan laten geruststellen. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten