De vakantie was nodig. Nodig om de tijd te doen verdrijven. De wachttijd.
Ik kreeg veel adviezen om alles even lekker los te laten en te genieten.
Ik kon alles loslaten, behalve “de kanker”. Die is er nu eenmaal. En even doen alsof niet, is voor mij niet mogelijk. Straks, na de operatie, kan ik dat hopelijk wel, of anders nog wat later…
Genieten kon ik ook. Van mijn gezin, het samen zijn. Het delen van dezelfde gekke sport. Allemaal op onze eigen manier. Keurig netjes…heel voorzichtig…soms ietwat bravourederig… alsof het de normaalste zaak van de wereld is… inmiddels ervaren…glijden wij van de berg af om vervolgens weer in het liftje te stappen voor een volgende ronde.
Ik heb het mezelf gemakkelijk gemaakt door veel op de blauwe pistes te zijn, zodat ik lekker kon zwieren.
Op de sneeuwachtige en mistige dagen waren we bijna geheel overgeleverd aan ons gevoel. Ongeveer 2 meter zicht om je heen en totaal geen diepte te zien. Soms per ongeluk een bordje die aangaf dat we nog op blauw zaten en niet op zwart. Gedwongen om niet na te denken, het denken zou je nergens brengen. Het enige wat we konden was voelen, voelen of we wel bergafwaarts gingen. Het bergafwaarts gaan was, in dit geval, de enige juiste weg om je doel te bereiken.
En genoten heb ik van het hotel met haar heerlijke eten. Gebakken spek met roerei bij het ontbijt, ’s middags kaiserschmarren mit apfelmus of een germknodel mit vanillesauce en ’s avonds een buffet van diverse voorgerechten, salades, soep een hoofdmaaltijd en toetjes.
Een paar kilootjes aangekomen. Maakt mij niet uit op dit moment, misschien heb ik het wel nodig. Wanneer ik kies voor de diep-flap methode.
Genoten van die heerlijke wintersportzon...
...van mijn heerlijke kinderen...
...van mijn lieve man.
De ruimte die deze wintersportvakantie me gaf had ik nodig. Om te lezen over kanker, de keizer der ziektes. Verhalen van ervaringsdeskundigen. En boeken met statistieken en over hoe straks verder, mogelijke operaties, en nog meer van dat soort dingen.
Het heeft me dichter bij het besluit wat ik ga nemen gebracht.
Vrijdag ochtend mocht ik bellen wanneer de operatie plaats vindt. Dit was een spannend moment. En confronterend.
17 maart tussen 7.00 en 11.00 is de operatie en 16 maart van 9.00 tot 14.00 allerlei nucleaire en radiotherapeutische zaken die verband houden met de schildwachtklierprocedure (deze gaat uitwijzen of er uitzaaiingen zijn).
Dit was even snel schakelen, van vakantie naar ziekenhuis en weer terug naar vakantie. Gelukkig gelukt.
Ik voel de sneltrein van morgen en overmorgen naderen. Vandaag hou ik me nog maar even bezig met wasjes draaien, boodschappen doen en vakantiefoto’s bekijken.
Morgen om een uur of 8.30 stap ik in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten