De verjaardag van mijn kleinste broertje gevierd, in het café waar hij tegenwoordig werkt. Ik ben moe als we gaan, maar geen reden voor mij om niet te gaan.
Het is reuze gezellig. Ik vermaak me prima met man, zusje, broertje, schoonzusje en neefje. Twee keer heb ik het een beetje moeilijk. De vrienden van mijn broertje komen met mij een praatje maken. Ik word er een beetje onhandig van, weten zij het wel? Dat ik nu ook kanker heb? Deze mannen, kwamen als puberjongens, veel bij ons over de vloer. In de tijd dat David bij ons woonde omdat hij zijn moeder aan borstkanker verloor op zijn 15e. Deze vrienden waren er voor David. Ik word bij het zien van ze, een beetje emotioneel, maar ik laat het niet merken. Anders ga ik weer huilen, en dat ga ik niet doen op dit feestje. Later maar weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten