dinsdag 8 februari 2011

Mama, Ingrid, mijn moeder

Mama  is ouderwets.
Ze kent geen msn en hyves.
Ze kent het hele mediagebeuren waarmee wij tegenwoordig razendsnel communiceren niet. Het mediagebeuren waarmee ik mijn borstkanker naar de hele wereld communiceer.
Ze weet niets van de Tsunami tweede kerstdag 2004, en niets van Barac Obama.
Ze weet niet dat borstkanker erfelijk kan zijn. En weet ook niet van de nieuwste ontwikkelingen op het gebied van kanker.
Ze weet niet dat papa met Laura getrouwd is.
En weet niet wat Joost tegenwoordig uitspookt.
Ze weet niet dat haar dochter al twee keer in Indonesië is geweest, zelfs in Bandung.
Kent haar chille puberkleinkinderen niet, als puber bedoel ik.
Ze weet niet hoe lang het haar is van haar oudste zoon en hoe hij gedijt.
Ze kent het vriendje van haar jongste dochter niet en weet ook niet hoe ver dit meisje het al geschopt heeft.
Ze kent haar jongste benjamin niet als volwassen man. Ze kent zijn liefste niet. 
Ze kent het bedrijf van haar schoonzoon niet en weet niet hoeveel hij van haar dochter houdt.
Ze kent haar dochter niet als massagetherapeut.
Ze kent haar dochter niet met kanker.
Mijn moeder is pas 10 jaar dood en daarmee toch ouderwets.

Als zij nu zou terugkeren zou ze met verbazing rondkijken in deze “andere” wereld. Zo anders dan 10 jaar geleden. Nieuwsgierig naar al wat nieuw is, maar ook een beetje angstig zou ze bescheiden en verlegen informeren naar hoe alles tegenwoordig werkt. Ze zou het willen leren. Ze zou de nieuwste mode volgen, op hooggehakte laarzen lopen. Ze zou pas 62 jaar zijn. Ze zou een jonge, hippe maar elegante oma zijn.  Ze zou nog mooier kunnen schilderen. Ze zou stilletjes trots zijn op haar kinderen en kleinkinderen, maar zich daar niet zo over uiten. Ze zou zich ook zorgen maken om hen, en dat wel uiten. Ze zou zich druk maken over hoe het er in de wereld aan toe gaat. Ze zou nog steeds heel boos zijn op veel mensen. Ze zou blij zijn dat ze weer naar Ophra kan kijken.

Ze zou me troosten omdat ik kanker heb.
Mam, ik heb ook moederkanker! Alleen jij weet hoe kut dat voelt!
Mam, ik mis je! 

3 opmerkingen:

  1. Ik zit me nu toch een potje te huilen. Je haalt de woorden uit mijn mond, of eigenlijk mijn hart en daarmee heb je mij ook geholpen lieve zus. Knuffel

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je moeder is vast trots op je, en ze zit boven te stralen hoe goed je dit allemaal doet en hoe mooi&sterk je bent. 't komt allemaal weergoed. xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat zet je dit mooi neer!!! Dat is jouw kracht Tamara! Ingrid was ook te jong om te sterven en natuurlijk mis je haar. Ze weet wat jij nu mee maakt en is heel trots op de mens,vrouw en moeder die jij bent geworden!Love u

    BeantwoordenVerwijderen