De opgezette lymfeklieren onder mijn oksel zijn er nog steeds. Jammer. Ik hoopte stiekem dat het gekomen was door de contrastvloeistof wat ze in mijn lijf hebben gespoten om de MRI te kunnen maken. Dat mijn lymfeklieren hard aan het werk waren deze rotzooi op te ruimen en dat het vandaag weer normaal of minder opgezet zou zijn.
De huisarts heeft me bevestigd dat het de lymfeklieren zijn die ik voel. Zij gaat vandaag met de chirurg in Amsterdam bellen. Volgens de huisarts zou de MRI die vrijdag gemaakt is ook wat meer kunnen vertellen over mijn klieren. De uitslag van de MRI krijg ik officieel volgende week dinsdag pas te horen, maar hij is natuurlijk te lezen vanaf het moment dat hij gemaakt is. Dat moeten ze dan maar even doen vandaag. (Wie heeft eigenlijk verzonnen dat er dagen over zo’n uitslag heen moet gaan).
De tumor in mijn linkerborst kan ik nog steeds niet met mijn handen waarnemen. Door de duidelijk voelbare opgezette klieren word ik voor het eerst geconfronteerd met iets wat voelbaar is en misschien met de kanker te maken heeft. Misschien ook niet, het kan ook komen door de menstruatie die er aan zit te komen, en dat ik daardoor nu toevallig voor het eerst van mijn leven opgezette klieren van krijg. Je hoort wel aan me dat ik dat niet geloof.
Ik werd er vanmorgen emotioneel en misselijk van de gedachte dat het de kanker is en wanneer ik voel of hij minder dik is, en hij is het niet, word ik een beetje duizelig.
In afwachting van het telefoontje van de huisarts verblijf ik. Ik ga me vermaken met lezen in het granaatappel boek, iets heerlijks kokkerellen en wat van die dingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten