dinsdag 8 februari 2011

Irritatie

De hele dag zit het in mijn vingers, ligt het op het puntje van mijn tong. Ik krijg het niet eruit. Ik wil wat zeggen over mijn moeder en over moeder zijn met kanker. Ik voel het borrelen in mijn lijf maar kan het niet onder woorden brengen.

Het irriteert me de hele dag dat het er niet uitkomt. Het irriteert me net als de opgezette klieren onder mijn oksel.
Ze zitten er nog steeds. Ze zijn hopelijk gekomen omdat ik van slag ben. Wanneer gaan ze weer weg? Ze lopen flink te klieren die klieren. Kankerzooi.

Om ongeveer 20.00 uur komt het eruit. Ik tik het achter elkaar in mijn kankerdagboek. Gepaard met heel veel tranen. Een paar keer lees ik de stukjes opnieuw en opnieuw komen er steeds weer tranen. Om 21.22 ben ik tevreden. Tevreden omdat ik het nu kan lezen zonder tranen, met een opgelucht gevoel. Zo dat is eruit.

1 opmerking: