Ik was natuurlijk heel blij toen de chirurg met het goede nieuws kwam. Toch huilde ik toen ik de telefoon ophing. Ze wilde een afspraak met me maken voor over een half jaar. Een controle afspraak. Ik vroeg aan haar hoe zo’n afspraak eruit ziet. Ik had het al eerder van een arts te horen gekregen maar luisterde opnieuw naar deze.
Eenmaal per jaar een handmatig onderzoek en eenmaal per jaar een mammo.
Stoer zei ik: die hoef ik niet.
Ongeveer 10 jaar lang heb ik mammo onderzoeken gedaan. Ik voelde me er veilig bij. Elke keer kreeg ik te horen dat ik geen kanker had. Eigenlijk kreeg ik niets te horen, maar geen bericht was goed bericht. Al 18 jaar lang onderzoek ik of laat ik mijn borsten handmatig onderzoeken. Ik ben er mee opgevoed dat dit belangrijk is. Dan kan je er vroeg bij zijn. Hier vertrouwde ik op. Niemand heeft nooit iets afwijkends gevoeld.
Ik kan toch wel zeggen dat per toeval mijn linkerborst onder de echo terecht kwam. Zo is de tumor ontdekt. Per toeval was ik er dus vroeg bij. Natuurlijk was de vertrouwde manier van onderzoeken de aanleiding tot het maken van een echo. Wanneer ik die mammo niet had laten maken had ik ook die echo niet gehad. Maar ik vertrouw het handmatige onderzoek en de mammografie niet meer.
Het is een protocol, zegt de chirurg. Een standaard onderzoek bestaat uit een handmatig en een mammo. Ook al heb je de diagnose kanker al een keer voor je kiezen gekregen.
Als je erfelijk belast bent kan je wel een MRI krijgen. En protocol is protocol. We hebben geen capaciteit genoeg, we besteden al uit zegt ze. Ze begrijpt me wel zegt ze ook. Maar het is nu eenmaal zo als het is.
Hier moet ik het mee doen. Ik ben uitgeluld en daarom huil ik. Ik ben op dit moment niet sterk genoeg om voor mezelf op te komen. Gelukkig heb ik nog een half jaar en een hoop gesprekken met anderen in petto om uit te vinden hoe ik dit ga regelen voor mezelf. Op zijn minst wil ik op papier hebben staan dat ik een echo krijg. Het liefst natuurlijk een MRI. Ik heb gelezen dat ze in Duitsland apparatuur hebben ontwikkeld ter vervanging van de mammografie. Misschien moet ik maar naar Duitsland gaan. Hoe ik me op dit moment voel zit me ook niet mee bij het krijgen van de mededeling dat mijn borst straks weer tussen de platen geplet gaat worden.
In ieder geval moet ik opzoek gaan naar iets wat ik kan vertrouwen en vind ik dat de chirurg daar best mee had kunnen helpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten