woensdag 20 april 2011

Mijn gaatje

We hebben de afgelopen dagen veel gelachen om mijn gat. Mijn gaatje wat een gat is geworden. Het gaatje wat de chirurg gemaakt heeft in het litteken omdat er vermoedelijk wat ontstekingsvocht achter zat, en wat vervolgens een gat werd. De mensen die ik de afgelopen dagen ontmoette vroegen: hoe gaat het met je gat? Of ze wenste me sterkte met mijn gat.

Ik zit niet alleen maar te lachen om het gat want gisteren was ik hem spuugzat. Ik voel gewoon dat ik open lig en vind dat niet fijn. Soms prikt het behoorlijk. Paracetamol helpt niet.
We zagen in een hoekje iets donkers zitten, zou dat een hechting zijn? De hechtingen zouden moeten oplossen en ik weet niet of ze er donker uitzien. We hebben de neiging om zelf te gaan zitten pulken. Toch maar even morgen naar de huisarts.

De huisarts vindt het gat er goed uitzien. Ze legt uit dat het van binnenuit geneest, het kan niet opnieuw worden gehecht. Het wordt dus wel een stuk littekenweefsel. Ik vind het allemaal best, als het maar gauw dicht groeit. Met een lamp erop en een goede steriele pincet haalt ze  uit het prikkende hoekje een losliggend wit/doorzichtig hechtdraadje. We denken dat dit de boosdoener was. Het donkere wat ik zag zitten veegt ze weg maar kunnen we niet identificeren. Een beetje slijmerig spul. Whatever……gelukkig hebben ze niet per ongeluk hun operatieschaar er in laten zitten, of  er iets anders in laten vallen. Waarom de hechting niet oplost weet ze niet. Hij is er in ieder geval uit. Ik denk dat ik morgen wel kan voelen of dat de irritatie veroorzaakte. Ze vermoedt dat de wond wel dicht moet zijn voor de bestraling. Als ik volgende week zou beginnen was ik 4 weken voor onze zomervakantie klaar geweest. Dan had ik nog een mooi tijdje kunnen herstellen voor Spanje. Ik zou het jammer vinden als ik pas net ervoor klaar ben. Vrijdag weet ik meer. Snap trouwens niet waar de oproep blijft voor de bestraling. Ook vrijdag maar eens vragen. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten