Toen ik uit Friesland terug was, merkte ik dat het me goed had gedaan. Ik heb weer meer energie, slaap niet meer overdag. Vrijdag had ik echt een flinke dip, maar over het weekend ben ik weer tevreden.
Het valt me op dat ik voortdurend naar balans zoek. Veel meer dan toen er nog geen kanker geconstateerd was. Toen gold er toch een soort van algemene regel, ik ben gezond, ik kan alles aan en ik heb zo mijn dingetjes, net als iedereen. Dat was mijn uitgangspunt.
Dat uitgangspunt is veranderd. Het lijkt wel of “kanker” nu mijn basis is. Ik kreeg te horen dat ik het had, ik ben er voor behandeld, ben nu aan het herstellen van die behandeling en krijg voor 7 jaar pilletjes mee.
Ingestapt op 28 december 2010 reed de sneltrein mij, in een ongelooflijke vaart naar het nu, ergens halverwege 2011. Ik kon gelukkig nog wel naar buiten kijken. Het uitzicht was niet altijd somber en lelijk, soms ook mooi. Het was een vermoeiende reis. Twee weken geleden begon mijn trein langzamer te rijden. Ik laat de trein steeds vaker stoppen om leuke uitstapjes te maken. Ik zit niet alleen in mijn trein, af en toe komt er iemand die denkt dat ie de machinist is van mijn trein. Dat is een vergissing want dat ben ik. Ik vind dat soms fijn en soms vervelend. Bescheidenheid en onzekerheid zorgen ervoor dat ik het stuur soms iets te lang uit handen geef. Gelukkig zitten er ook mensen in mijn trein die me daar mee helpen.
Het is trouwens een hele gezellige trein.
Ik weet niet precies wat ik ervoor nodig heb om te zorgen dat ik weer een veilige basis creëer, waarbij “kanker” weer naar de achtergrond verdwijnt. Ik vertrouwde op mezelf, mijn lichaam, mijn gedachten. Het lijkt alsof ik nu enkel kan vertrouwen op de statistieken. En onzeker kan afwachten wat er gaat gebeuren. Bah, niets voor mij. Mijn focus ergens anders leggen dan bij de kanker helpt wel. Het komt natuurlijk al minder voor in mijn agenda maar mijn lijf zorgt nog wel voor de nodige confrontatie. En mijn gedachten dwalen nog al eens af naar waanzin.
Mijn gedachten en gevoelens op papier zetten helpt me nog steeds, dus dat blijf ik voorlopig doen. Ik ga nog maar wat “to do geeltjes” maken. Misschien zet ik “kanker” wel als eerste iedere dag op mijn lijstje.
Eerst ff een kwartiertje kankeren en dan belangrijkere dingen………..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten