Bij welke leeftijd past borstkanker?

Na een slechte nacht, (kan je zo maar eens hebben), sta ik vanmorgen moe op om voor de laatste keer in de taxi te stappen om naar de bestraling te gaan. Maandag is de laatste keer maar dan ga ik met eigen man in eigen auto.

Ik heb vandaag niemand met me mee, eigen keus.

Verplicht met de chauffeur praten vind ik niet erg. Het komt eigenlijk neer op luisteren. Vind ik nog minder erg.

Al haar ervaringen met borstkanker deelt ze met me. Wie en hoeveel in haar familie er zijn “besmet” en hoe haar moeder, haar jonge moeder (54) er aan toe is. Wanneer ze zegt dat ze haar moeder veel te jong vindt steekt dat een beetje. Ik snap wel wat ze bedoelt maar geen enkele leeftijd zou er beter bij passen. Wanneer je tegen de 80 bent, heb ik wel eens gehoord, kan het zijn dat ze zonder meer je borst er afhalen omdat ze vinden dat je te oud bent voor chemo of een operatie. Een soort van “uit voorzorg”. Dus wat mij betreft past borstkanker bij geen enkele leeftijd. Het is niet hoe jonger hoe erger. Wat ik er van snap, wat ik zelf mee heb gemaakt is je moeder op jonge leeftijd verliezen. Ik was 32 en zij 53. Dat is beide te jong.

We praten over familiaire belasting, ondanks de 3 tantes en de moeder, vindt het ziekenhuis het niet nodig om de kinderen te testen. Wat moet er dan voor nodig zijn, vragen wij ons af. De dame die achter het stuur zit maakt zich zorgen om haar eigen borsten. Ze voelt in één borst een enorme knobbel. Deze is onderzocht maar het was “niets” zeiden ze. Ik ontdek, en ik zou het zelf ook hebben, dat deze dame niet tevreden en gerustgesteld is met dat het “niets” is. Ik word boos van dit soort verhalen. Ik ben zelf ook zo veel tegengekomen waarvan ik vind dat het “anders” kan. Geruststellen en vertrouwen is van essentieel belang.

Ik lig op de tafel, met mijn hoofd nog niet in de ruststand om te kijken of ze niet stiekem de pot met giftige inkt pakken.

Ik moet eigenlijk wel even bijtekenen zegt mevrouw aan mijn linker kant. Mevrouw aan mijn rechterkant zegt haar dat dat niet met inkt mag. Mevrouw links: het zal toch moeten! Mevrouw rechts: dan doe je het toch met stift? Mijn hoofd gaat van links naar rechts, mijn handen in een soort afwijzende houding ter hoogte van mijn borsten. Ik oordeel dat mevrouw rechts, mevrouw links geen leuke collega vindt. Nou, zegt mevrouw links, het wordt erg warm dit weekend, dus stift blijft nooit zitten. Nu vind ik het tijd om tussenbeide te komen en voor mezelf te gaan praten. GEEN INKT MEER OP MIJN LIJF DAMES. Mopper mopper, mevrouw links tekent met stift bij en mevrouw rechts vindt het helemaal niet nodig om bij te tekenen, althans dat denk ik van haar gezicht af te lezen.

Volgend weekend vier ik mijn “bestraling is klaar” feestje. Met mijn gezin in een huske in Fryslân op vakantiepark Oan e Poel.

Oan't moarn ...