Zo dat zit erop. Een week geleden maakte ik plannen voor als de bestraling voorbij zou zijn. Eerst zou ik heel erg gaan huilen, en daarna zou ik flink en ongestoord gaan slapen. Hier had ik vorige week dus al behoefte aan. En vandaag was het zover.
Niet meer in de taxi maar met Bart. Voor de zoveelste keer naar het AVL. De hoeveelste precies weet ik niet. Meer dan 50, met de 28 keer bestraling er bijinbegrepen.
Ik voel het al direct als ik omhoog kom van de bestralingstafel. Ik krijg tranen in mijn ogen. Ik slik ze in en bedankt de meiden, die op hun beurt mij sterkte wensen met het verdere herstel.
Eerst nog langs de arts. De blaasjes onder mijn arm zijn blazen geworden, de jeuk is nog steeds niet te harden en mijn borst kan het contact met mijn shirt niet verdragen. De arts (assistente) bekijkt en bevraagd me. Ze is onzeker over haar bevindingen en gaat ze even delen met de arts. De arts komt zelf een kijkje nemen en gaat alleen maar in op de klachten uit het bestralingsgebied. Dat ik “overal” jeuk heb, maakt op haar geen indruk. De blazen, zegt ze, liggen nèt binnen het bestralingsgebied. Zo groot heeft ze ze nog nooit gezien en het is eigenlijk geen specifieke bestralingsklacht.
Ik krijg een andere zalf dan ik nu heb en als ze kapot gaan moet ik maar even langskomen dan heeft ze een soort verband ofzoiets. Even terugkomen, zeg ik, is niet zomaar gedaan, en dat ze kapot gaan kan ik wel voorspellen. Zo probeer ik er naar toe te leiden dat ik hetgeen wat ik straks kan krijgen nu vast mee krijg. Met mijn bescheiden toontje lukt dat niet. Als het open gaat wil ze met haar eigen ogen beoordelen of het nodig is. Pfff zo kom ik toch nooit af van mijn bezoekjes hier!
Nog maar net in de auto gestapt, ik kan ze loslaten. De tranen stromen over mijn wangen. Eindelijk, eindelijk is dit stukje klaar. Bart bestookt me met allemaal lieve en positieve woorden. Snikkend zit ik te knikken. Als we de snelweg op draaien is het al weer over. Het was een heerlijke ontlading.
Ik wil wel een feestje vieren maar in mijn lijf voel ik me alles behalve feestelijk. We halen taartjes, ik krijg smsjes, bezoekjes en bloemen voor het doorstaan van dit hoofdstuk.
Wat zal ik morgen allemaal voor leuks gaan doen?
En, heb je al wat leuks gedaan? Fijn dat dit deel erop zit? Ik hoop dat je blaren snel afnemen. En laat je niet afschepen met dingen die niet kunnen! Elk lichaam reageert anders, jouw lichaam doet het op haar eigen manier. Als voor artsen iets nieuw is kan het vaak gelijk niet, maar een lichaam laat zich niet leiden door ut het hoofd geleerde lappen tekst.
BeantwoordenVerwijderenIk wens je een dag waarin ruimte is voor heel veel leuks!
Hartelijks!