Tot en met de terugreis gaat het vandaag prima. Een taart gemaakt, een struik gesnoeid, mijn dagelijkse huishoudelijkheden voordat ik opgehaald word. Vergezeld door mijn dochter dit keer. Alle kinderen zijn nu mee geweest. Ze mochten mee de behandelkamer in om te zien en te horen wat daar nu precies met mij gebeurt. Zo groeien ze er eigenlijk ermee op, vind ik. Dat kan geen kwaad, maar het idee dat dit maar gewoon bij het leven hoort vind ik jammer. Wanneer ik met de kinderen ben word ik geconfronteerd met het hebben van kanker en onze leeftijden. Wanneer ik met Lars ga zie ik een andere moeder met haar zoon. Alleen is die zoon van mijn leeftijd, of misschien wel een paar jaar ouder. Daar zitten we dan, 16 en 41 jaar. Wanneer ik met Odile ga zie ik een andere moeder met haar dochter. De dochter schuift liefdevol een plukje haar, dat steeds terugvalt, achter de oor van haar moeder. Ik schat de dochter een jaar of 55, de moeder is zo ziek dat haar leeftijd niet meer te schatten is, maar dat zal toch minstens 75 zijn. Daar zitten we dan 12 en 41 jaar. Een vanzelfsprekend “natuurlijk” kreeg ik van ze toen ik vroeg of ze ook een keertje met me wilden. De lieverds.
Gisteren was ik fit. Ik deed het goed op de Yoga en de energieboost. ’s Avonds nog naar de sportschool ook.
Vandaag ging dat niet op. Als ik terug kom eet ik een stuk zelfgemaakte taart en maak ik weer een groen drankje. Ik ga met mijn dochter nog wat moeder-dochter dingen doen. Om 16.00 ga ik op bed een boekje lezen……niet dus. Twee bladzijden later ben ik in coma. Om 17.30 word ik wakker. Ik nuttig een lichte maaltijd. Vis met salade. De rest van de avond kom ik niet meer op gang. Ik ben moe, ik heb kleine steken in mijn borst, of is het in mijn hart, mijn buik is opgezet alsof er liters vocht in zit, hoofdpijn en een beetje misselijk. Poeh poeh, nou nou, het valt allemaal niet mee……
Morgen gaan we naar het strand, met een boek onder een parasolletje. Toastjes, tonijnsalade, tapenade, druifjes mee……..lekker genieten…….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten