Nooit hebben Rosa en ik zo veel gesproken over borstkanker. Over wat het met ons gedaan heeft dochters te zijn van een moeder die aan borstkanker is overleden. En wat het nu met ons doet, nu ik het heb. De tijd van “mama” was een groot drama. Voor haar en voor ons. Mijn lieve zusje zegt: Tamaar, het is bij jou heel anders, het is bij jou veel leuker!
En nog wat liefs over haar. Ze belde me vandaag. Heb je mijn voice mail wel gehoord, vraagt ze? Nee, nog niet, wat dan. Nou, zegt ze ik deed twee dagen geleden zo stom tegen je. Ik had het alleen maar over me zelf. En dat wil ik niet bladiebladiebla enzo ratelde ze een tijdje door. Roos, zeg ik, waar heb je het in godsnaam over?? We liggen in een deuk, ze heeft zich druk gemaakt om niets.
Rosa, luister naar je grote zus. De tijd dat wij het niet over ons zelf konden hebben was de tijd van mama’s drama. Wij en zij hadden daar allebei aandeel in. Heel jammer dat het zo gelopen is. Neem het haar niet kwalijk, en jezelf ook niet (haha en mij ook niet). Nu mag jij het best over jezelf hebben.
Ik zeg het wel als het me te veel word, je kent me……..
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderen